Gutunak
Joxan Auzmendi. Beasain.
Oi Aralar ( eta II)
Jakinik nik, neure esperientziaz, txabolako bizitzarako lizarren eta pagoren batzuk botatzen genituenean, hire azala eta larrua agerian utzirik ere, ez hintzela hi haserretzen, ez geniala hiri kalterik egiten. Maitasunaren legea dualako hik heure izaera, hire azal eta larru gaineko jende ondraduari mesede egitea.
Jakinik nik, han edo hemen botatako pagoak eta lizarrak txabolara zaldiarekin arrastaka, herrestan, narran ekartzean, hire azala eta larrua franko urratzen bagenuen ere, ez hintzela hi haserretzen, ez geniala hiri kalterik egiten. Maitasunaren legea dualako hik izaera, hire azal eta larru gaineko jende ondraduari mesede egitea.
Eta neure burua bezala, ardiak ikusi nahi nik lasai, larrean denbora luzean, etzanda behar dutenean, hire azalaren eta larruaren abegikortasunaz gozatuz. Aralar mendia ardiaz ere jantzirik ikusi nahi dugunon pozgarri ardiak ere hire gainean. Ikusi, ordea, ez kataloxa boteretsuen laguntzaz (Lazkaomenditik edo), baizik amarengandiko begi hutsez. Umetan ikusi ohi nituen bezala. Bertatik bertara. Tarteka, artale bakan batzuk (aitak jaiotetxetik txabolara ekarriak, nire jostailutzat, beste adiskideren faltan, ardiekin jolas egin nezan) ere eskainiz eskutik muturrera. Zer gozoa ardiaren mutur bustiaren ukitua!
Eta neure burua bezala, ez pribilegiatu batzuk bakarrik, baizik eta jende asko eta asko ikusi nahi nik hire doako eskaintzaz baliatzen: hire azala bitarteko, hire barrunbe aberatsaren bizia bizitzen. Gozamena goza dezaten. Esperientzia egiten, Gipuzkoa eta Nafarroa ez direla bi lurralde, autoz edo bizikletaz edo motorrez edo trenez bakarrik zeharkatzen ahal dituztenak, baizik eta, behinolako gure jentilek bezala, oinez ere zeharkatzen ahal dituztenak; patrikako telefonoan mundua mendira eta noranahi eraman ohi dugun bezala, beste gailu batzuk hara eta hona eramaten gaituzten bezala, mendira ere eraman ahal gaituztela mendian goraino, handik, hire bizkarrezurrean gainez gain, Txindoki, Ñañarri, oinetik Igaratzara eta Goardetxera… zer ibilaldi historiatsua, bizia, iradokitzailea. Zenbat estimatuko luketen hori, Donostiako Maria Kristinaz gain, ibilaldi hori eskainiko litzaiekeen turistek ere. Esperimentatzen ahal liakete, Maria Kristinako alfonbra gorria baino alfonbra berde gozagarriagorik badela Euskal Herrian.
Aralar, oi Aralar, zenbat eta nola maite hautan. Nik, Lazkaomendiko San Joan Ante Portam Latinam ermitatik kontenplatzeaz gain, jan egin nahi hinduket ardiek bezala, oinutsik zapaldu nahi hinduket gure artzain adoretsu eta kementsuek bezala. Emango al didak, emango al diguk, aukera hori baliabide arruntez hiregana iritsi ezin garenoi, beste baliabide batzuentzat orube bihurturik? Zer pena, heuretzat eta niretzat, hi pribilegiatu bakar batzuek bakarrik zapaltzen ahal hautela nabaritzea! Zenbat aberastasun galtzen!
Jakinik nik, neure esperientziaz, txabolako bizitzarako lizarren eta pagoren batzuk botatzen genituenean, hire azala eta larrua agerian utzirik ere, ez hintzela hi haserretzen, ez geniala hiri kalterik egiten. Maitasunaren legea dualako hik heure izaera, hire azal eta larru gaineko jende ondraduari mesede egitea.
Jakinik nik, han edo hemen botatako pagoak eta lizarrak txabolara zaldiarekin arrastaka, herrestan, narran ekartzean, hire azala eta larrua franko urratzen bagenuen ere, ez hintzela hi haserretzen, ez geniala hiri kalterik egiten. Maitasunaren legea dualako hik izaera, hire azal eta larru gaineko jende ondraduari mesede egitea.
Eta neure burua bezala, ardiak ikusi nahi nik lasai, larrean denbora luzean, etzanda behar dutenean, hire azalaren eta larruaren abegikortasunaz gozatuz. Aralar mendia ardiaz ere jantzirik ikusi nahi dugunon pozgarri ardiak ere hire gainean. Ikusi, ordea, ez kataloxa boteretsuen laguntzaz (Lazkaomenditik edo), baizik amarengandiko begi hutsez. Umetan ikusi ohi nituen bezala. Bertatik bertara. Tarteka, artale bakan batzuk (aitak jaiotetxetik txabolara ekarriak, nire jostailutzat, beste adiskideren faltan, ardiekin jolas egin nezan) ere eskainiz eskutik muturrera. Zer gozoa ardiaren mutur bustiaren ukitua!
Eta neure burua bezala, ez pribilegiatu batzuk bakarrik, baizik eta jende asko eta asko ikusi nahi nik hire doako eskaintzaz baliatzen: hire azala bitarteko, hire barrunbe aberatsaren bizia bizitzen. Gozamena goza dezaten. Esperientzia egiten, Gipuzkoa eta Nafarroa ez direla bi lurralde, autoz edo bizikletaz edo motorrez edo trenez bakarrik zeharkatzen ahal dituztenak, baizik eta, behinolako gure jentilek bezala, oinez ere zeharkatzen ahal dituztenak; patrikako telefonoan mundua mendira eta noranahi eraman ohi dugun bezala, beste gailu batzuk hara eta hona eramaten gaituzten bezala, mendira ere eraman ahal gaituztela mendian goraino, handik, hire bizkarrezurrean gainez gain, Txindoki, Ñañarri, oinetik Igaratzara eta Goardetxera… zer ibilaldi historiatsua, bizia, iradokitzailea. Zenbat estimatuko luketen hori, Donostiako Maria Kristinaz gain, ibilaldi hori eskainiko litzaiekeen turistek ere. Esperimentatzen ahal liakete, Maria Kristinako alfonbra gorria baino alfonbra berde gozagarriagorik badela Euskal Herrian.
Aralar, oi Aralar, zenbat eta nola maite hautan. Nik, Lazkaomendiko San Joan Ante Portam Latinam ermitatik kontenplatzeaz gain, jan egin nahi hinduket ardiek bezala, oinutsik zapaldu nahi hinduket gure artzain adoretsu eta kementsuek bezala. Emango al didak, emango al diguk, aukera hori baliabide arruntez hiregana iritsi ezin garenoi, beste baliabide batzuentzat orube bihurturik? Zer pena, heuretzat eta niretzat, hi pribilegiatu bakar batzuek bakarrik zapaltzen ahal hautela nabaritzea! Zenbat aberastasun galtzen!