«Odolkia modu naturalean eta osagai freskoekin egiten dugu»
Beasaingo odolkiak errege berria du larunbataz geroztik. Igartza-Oletako Mujika harategiak irabazi du lehiaketa. Egunero bezala, Julianek eta haren emazteak harategian jarraitu dute lanean, baina horrelako sari batek ematen duen pozarekin. Odolki onaren sekretua lehengai naturalak eta freskoak erabiltzea dela diote. Gaur beste umore batekin etorriko zineten lanera, ezta? Paki Agirre: Oso gustura gaude, bai. Esan zigutenean sekulako poza hartu genuen. Egindako lanaren aitortza da azkenean, eta poza ematen du. Julian Mujika: Aurreko urteetan beti hor ibili izan gara, bigarren, hirugarren… Iaz puntu bateko aldearekin gelditu ginen, eta aurten hala tokatu da. Beasainen irabazten dugun aurreneko aldia da. Horrelako sari baten oihartzuna nabarituko da gero ere, ezta? J.M: Bestela ere ondo saltzen dugu, baina horrelako sariek beti laguntzen dute. Iaz Gipuzkoako txapela atera genuen Ordizian, eta udaberrian odolkirik gabe gelditu ginen. Inguru hauetako odolkiak fama handia du, eta bertakoak bakarrik ez, Donostiatik, Azpeitiatik eta Bergaratik ere etortzen dira, baita pasoko jendea ere. P.A: Eta askok urtero errepikatzen dute, gainera. Gustatu zaien seinale izaten da hori. Zuentzat ere, herrian bertan irabaztea berezia izango da. P.A: Bai, beti da berezia. Besteetan ere denoi gustatzen zaigu herriko norbaitek irabaztea. J.M: Hemengo odolkiak badu berezitasun bat. Beste tokietan ere egiten dira, baina hemengoak badu beste xarma bat. Azken urteetan Beasaingo hiruzpalau harakin [...]
Julian Mujika eta Paki Agirre
Beasaingo odolkiak errege berria du larunbataz geroztik. Igartza-Oletako Mujika harategiak irabazi du lehiaketa. Egunero bezala, Julianek eta haren emazteak harategian jarraitu dute lanean, baina horrelako sari batek ematen duen pozarekin. Odolki onaren sekretua lehengai naturalak eta freskoak erabiltzea dela diote.
Gaur beste umore batekin etorriko zineten lanera, ezta?
Paki Agirre: Oso gustura gaude, bai. Esan zigutenean sekulako poza hartu genuen. Egindako lanaren aitortza da azkenean, eta poza ematen du.
Julian Mujika: Aurreko urteetan beti hor ibili izan gara, bigarren, hirugarren… Iaz puntu bateko aldearekin gelditu ginen, eta aurten hala tokatu da. Beasainen irabazten dugun aurreneko aldia da.
Horrelako sari baten oihartzuna nabarituko da gero ere, ezta?
J.M: Bestela ere ondo saltzen dugu, baina horrelako sariek beti laguntzen dute. Iaz Gipuzkoako txapela atera genuen Ordizian, eta udaberrian odolkirik gabe gelditu ginen. Inguru hauetako odolkiak fama handia du, eta bertakoak bakarrik ez, Donostiatik, Azpeitiatik eta Bergaratik ere etortzen dira, baita pasoko jendea ere.
P.A: Eta askok urtero errepikatzen dute, gainera. Gustatu zaien seinale izaten da hori.
Zuentzat ere, herrian bertan irabaztea berezia izango da.
P.A: Bai, beti da berezia. Besteetan ere denoi gustatzen zaigu herriko norbaitek irabaztea.
J.M: Hemengo odolkiak badu berezitasun bat. Beste tokietan ere egiten dira, baina hemengoak badu beste xarma bat.
Azken urteetan Beasaingo hiruzpalau harakin aritzen zarete lehiaketetan.
J.M: Bai, Beasainen Olano, Zubeldia eta hirurok gaude; eta gero Xixio [Mujika], baina hark Ordizian egiten ditu. Ordizian ere pare bat egongo dira, asko ez, eta Ormaiztegin Deba eta Campos, eta hura ere jubilatu da. Pixkanaka jendea erretiratu egiten da eta ez da berririk sartzen. Pentxa, duela hogei urte berrogei bat harakinek parte hartzen zuten Beasaingo lehiaketan.
Eta bezeroek, zer esan dizute?
J.M: Beraiek ere poza hartu dute eta jende askok zoriondu gaitu. Azkenean guretzako oso garrantzitsua da da produktu ona egitea, ez bakarrik lehiaketetarako, baita bezeroentzako ere. Ze lehiaketarako oso ona egin eta gero saltzen duzunak ez badu erdirik balio… Denetik entzuten da eta bakoitzak jakingo du bere etxean zer egiten duen, baina jendea gustura utzi nahi baduzu maila hori mantendu egin behar da. Jendeari hori eskaini behar diozu. Gaur egun haragi merkea nonahi dago, horregatik guk kalitatea eskaini behar dugu.
Kalitatea aipatu duzue, odolkiak egiterakoan ere garrantzitsua izango da genero ona erabiltzea.
P.A: Bai, generoarekin ere berdin gertatzen da. Garrantzitsua da produktu freskoak eta egin berriak izatea. Porruak adibidez, guk geuk egiten ditugu baserrian. Hori beti nabaritzen da.
J.M: Guk gainera, odolkia modu naturalean egiten dugu. Ni sekula ez naiz espezie zalea izan. Nik uste euskaldunoi jaki guztiak naturalak gustatzen zaizkigula. Gauza onak eta modu naturalean. Niretzako hori da garrantzitsuena.
Baserrikoak zarete biak; etxetik al datorkizue odolkiak egiteko ohitura?
P.A: Nire etxean gurasoek egiten zituzten odolkiak, eta guk ere halaxe egiten ditugu, berdin berdin. Kipula, porrua, manteka, piparra eta oregano pixka bat, baina ez diogu ez kanelarik eta ez beste espeziarik botatzen.
Baina garai batetik ona, odolkiak egiteko modua ez al da aldatu?
J.M: Lehen eskuz egiten zen dena, eta orain makinak ditugu kipula eta beste osagaiak txikitzeko. Hori laguntza handia da guretzat. Gero neurriekin asmatzea da kontua. Nik anaiarekin ikasi nuen gehiena, eta hark bezala eginda ere, diferente ateratzen zen. Andrea eta biok probak egiten aritzen gara, batetik gutxiago, bestetik gehixeago…
Urtebetez Beasaingo odolkiaren errege titulua eraman beharko duzu. Horrek kofradiaren egunerako odolkiak egitea ere eskatzen du.
J.M: Titulu hori gustu handiz eramango dugu. Gero otsailerako, Santa Ageda egunerako egin behar izaten da, baina aurrez jakinda ez dago arazorik. Irabazleak egiten du urtero, eta horrelako saria eman eta gero, gustura egingo dugu.
Odolkien garaia hasita, lan askoko garaia izango da orain zuentzat.
J.M: Bai, orain hasi eta udaberrira arte egiten ditugu odolkiak, eta ez da lan faltarik izaten. Gero, hutsean ontziratuta edo izoztuta urte guztian izaten ditugu.
