Euskal komediante bat Alemanian
Josune Goenaga zumarragarrak umetatik maite du antzerkia. Urretxu eta Zumarragako Karmakros antzerki taldean eman zituen lehen pausoak eta ondoren interpretazioa ikasi zuen Madrilen. Parisen, bufoi ikastaro batean, egun bere senarra
Josune Goenaga zumarragarrak umetatik maite du antzerkia. Urretxu eta Zumarragako Karmakros antzerki taldean eman zituen lehen pausoak eta ondoren interpretazioa ikasi zuen Madrilen. Parisen, bufoi ikastaro batean, egun bere senarra dena ezagutu zuen: Manuel Schunter alemaniarra. Garai bateko komedianteak bezala bizi dira: alde batetik bestera, Amelia 4 urteko alabarekin. Egunotan Zumarragan daude. Bihar, 22:30ean, Al dente ikuskizuna eskainiko dute Zelai Arizti aretoan.
Al dente ikuskizunean antzerki eta zirku garaikideak uztartzen dituzte. Bi langile beraien ametsei buruz hitz egiten hasten dira eta fantasiazko mundu batean murgiltzen dira. Schunter eta Goenagak zirkuko saio ezberdinak egingo dituzte: malabarismoa, akrobaziak, dantza, musika, aizto jaurtiketa, magia… Goenagak euskaraz hitz egingo du eta Schunterrek gazteleraz. «Ez dugu ezer izugarri ondo egiten, baina denetik egiten dugu. Horretarako gogor entseatu eta entrenatzen dugu. Diziplina ezberdinak nahastea, varieté-a, atsegin dugu».
Goenagak komediarako joera du. «Madrilen antzerki klasikoa egin nuen, baina komediarako erraztasun handiagoa dut. Komediarekin ikusleengana errazago heltzen naiz. Inork ez dit deitu oraindik drama antzezteko».
Lan asko egiten dute. «Gure jarduera nagusietako bat ekitaldiak edo galak aurkeztea da. Jendea afaltzera joaten da eta guk afaria girotzen dugu. Clown edo pailazoak gara, baina ez dugu sudur gorria janzten. Garaikideak gara. Modernoak. Egungo janzkera erabiltzen dugu. Gainontzeko artistak aurkezten ditugu, gure ikuskizuna egiten dugu…». Zirkuan eta antzerkian ere lan egiten dute, beste konpainia batzuekin.
Beraien etxebizitza Munichen dago, baina etxetik kanpo etxean baino denbora gehiago ematen dute. Garai bateko komedianteen modura bizi dira: herriz herri. «Suitzan lan egiten dugu, batez ere. Alaba Alemaniako haurreskola batera joaten da, baina uda honetan Suitzako haurreskola batera eraman dugu».
Zumarragara ere ekarri dute. «Aitona-amonekin dago. Berarekin bidaiatzea eta antzeztea oso erraza da. Dantza asko gustatzen zaio eta antzezlekura gurekin ateratzeko asmoa dugu, baina oraindik goiz samar da. Atzeko lana oso ondo egiten du: gauzak prestatzen laguntzen dit. Gu lanean gauden bitartean, antzerki saioa antzokiko arduradunen batekin ikusten du».
Amelia txikiak oso gustura bidaiatzen du bere gurasoekin, baina ez da bizimodu erraza. «Gizarteak ez dizkigu erraztasunak ematen hala bizi nahi dugunoi, baina burumakur gaudenean, gure aukeraketa dela eta hala bizitzea posible dela esaten diogu gure buruari. Manuelek gipsy (ijito) familia garela esaten du. Lanik ez dugunean, oporrak hartzen ditugu edo ikastaroren bat ematen dugu».
Suitzan zaletasun handia dagoela dio. «Oso irekiak eta abegikorrak dira. Zirku garaikideak arrakasta handia du bertan. Antzoki, karpa eta pabiloietan egiten dute eta jendeak diru asko ordaintzen du zirkua ikusteko. Kalean txapela pasatzen duzunean ere, jendeak bilete potoloak ematen ditu».
Antzerkia bere ogibidea da, baina batez ere bizipoza ematen dio. Senarra ere antzerkiak eman zion. «Parisko clown eskola batean ezagutu nuen.Bufoi ikastaro bat egiten ari ginen eta Adan eta Evaren rolak betetzea tokatu zitzaigun. Paris, Adan eta Eva… Ordutik, toki guztietara elkarrekin joan gara. Gure ametsa gure ikuskizunekin toki batetik bestera joatea zen eta amets hori betetzen ari gara. Oraingoz oso gustura gaude».
Zumarragan, lehenengoz
Lehenengoz lan egingo dute elkarrekin Zumarragan. «Kanpoan lan egin dut eta toki guztietatik gauza asko jaso ditut. Kanpoan ikasitako guztia herrian erakusteak ilusio handia egiten dit. Alabari, berriz, ilusio handia egiten dio gure ikuskizuna aitona-amonekin ikusteak».
Euskal Herriko toki gehiagotan lan egiteko prest daude. «Duela hiru urte Euskalduna jauregian lan egin genuen, musika ziklo batean».
Beraien ametsak betetzen ari dira, komedianteak dira… Etxean egun osoan barre batean ibiliko ote dira ala beraiek ere haserrealdiak izango al dituzte? «Gure lana maite dugu, sortzea maite dugu eta beti buruari bueltak ematen ari gara. Hori dela eta, arauak jarri ditugu. Bazkalorduan ezin da lanaz hitz egin, adibidez. Ezta telefono mugikorra erabili ere. Guk ere eztabaidatzen dugu, baina jendeak barre egiten du. Gure eztabaidek barrea eragiten dutenez, gure ikuskizunetan eztabaidak sartu ditugu».
Eta zein hizkuntzatan eztabaidatzen dute? «Nik alabari euskaraz egiten diot eta aitak alemanez egiten dio. Familiako hizkuntza, berriz, gaztelera da. Ameliak euskaraz ondo hitz egitea nahi dut eta Munichen euskaraz jolastuko duen haur talde bat sortu nahi dut. Guraso euskaldun batzuk izena eman dute dagoeneko. Astean behin beraiekin abestu eta jolastuko dut eta ipuinak kontatuko dizkiet. Hemen haurrak euskaraz bizitzea zaila bada, han…», amaitu du.
Lan asko egiten dute. «Gure jarduera nagusietako bat ekitaldiak edo galak aurkeztea da. Jendea afaltzera joaten da eta guk afaria girotzen dugu. Clown edo pailazoak gara, baina ez dugu sudur gorria janzten. Garaikideak gara. Modernoak. Egungo janzkera erabiltzen dugu. Gainontzeko artistak aurkezten ditugu, gure ikuskizuna egiten dugu…». Zirkuan eta antzerkian ere lan egiten dute, beste konpainia batzuekin.
Beraien etxebizitza Munichen dago, baina etxetik kanpo etxean baino denbora gehiago ematen dute. Garai bateko komedianteen modura bizi dira: herriz herri. «Suitzan lan egiten dugu, batez ere. Alaba Alemaniako haurreskola batera joaten da, baina uda honetan Suitzako haurreskola batera eraman dugu».
Zumarragara ere ekarri dute. «Aitona-amonekin dago. Berarekin bidaiatzea eta antzeztea oso erraza da. Dantza asko gustatzen zaio eta antzezlekura gurekin ateratzeko asmoa dugu, baina oraindik goiz samar da. Atzeko lana oso ondo egiten du: gauzak prestatzen laguntzen dit. Gu lanean gauden bitartean, antzerki saioa antzokiko arduradunen batekin ikusten du».
Amelia txikiak oso gustura bidaiatzen du bere gurasoekin, baina ez da bizimodu erraza. «Gizarteak ez dizkigu erraztasunak ematen hala bizi nahi dugunoi, baina burumakur gaudenean, gure aukeraketa dela eta hala bizitzea posible dela esaten diogu gure buruari. Manuelek gipsy (ijito) familia garela esaten du. Lanik ez dugunean, oporrak hartzen ditugu edo ikastaroren bat ematen dugu».
Suitzan zaletasun handia dagoela dio. «Oso irekiak eta abegikorrak dira. Zirku garaikideak arrakasta handia du bertan. Antzoki, karpa eta pabiloietan egiten dute eta jendeak diru asko ordaintzen du zirkua ikusteko. Kalean txapela pasatzen duzunean ere, jendeak bilete potoloak ematen ditu».
Antzerkia bere ogibidea da, baina batez ere bizipoza ematen dio. Senarra ere antzerkiak eman zion. «Parisko clown eskola batean ezagutu nuen.Bufoi ikastaro bat egiten ari ginen eta Adan eta Evaren rolak betetzea tokatu zitzaigun. Paris, Adan eta Eva… Ordutik, toki guztietara elkarrekin joan gara. Gure ametsa gure ikuskizunekin toki batetik bestera joatea zen eta amets hori betetzen ari gara. Oraingoz oso gustura gaude».
Zumarragan, lehenengoz
Lehenengoz lan egingo dute elkarrekin Zumarragan. «Kanpoan lan egin dut eta toki guztietatik gauza asko jaso ditut. Kanpoan ikasitako guztia herrian erakusteak ilusio handia egiten dit. Alabari, berriz, ilusio handia egiten dio gure ikuskizuna aitona-amonekin ikusteak».
Euskal Herriko toki gehiagotan lan egiteko prest daude. «Duela hiru urte Euskalduna jauregian lan egin genuen, musika ziklo batean».
Beraien ametsak betetzen ari dira, komedianteak dira… Etxean egun osoan barre batean ibiliko ote dira ala beraiek ere haserrealdiak izango al dituzte? «Gure lana maite dugu, sortzea maite dugu eta beti buruari bueltak ematen ari gara. Hori dela eta, arauak jarri ditugu. Bazkalorduan ezin da lanaz hitz egin, adibidez. Ezta telefono mugikorra erabili ere. Guk ere eztabaidatzen dugu, baina jendeak barre egiten du. Gure eztabaidek barrea eragiten dutenez, gure ikuskizunetan eztabaidak sartu ditugu».
Eta zein hizkuntzatan eztabaidatzen dute? «Nik alabari euskaraz egiten diot eta aitak alemanez egiten dio. Familiako hizkuntza, berriz, gaztelera da. Ameliak euskaraz ondo hitz egitea nahi dut eta Munichen euskaraz jolastuko duen haur talde bat sortu nahi dut. Guraso euskaldun batzuk izena eman dute dagoeneko. Astean behin beraiekin abestu eta jolastuko dut eta ipuinak kontatuko dizkiet. Hemen haurrak euskaraz bizitzea zaila bada, han…», amaitu du. 
