«Bezeroen mezuek asko hunkitu naute eta negar asko egin dut»
Karmele Quintasek (Zumarraga, 1956) erretiroa hartu du, La Muñeca de Trapo dendan 30 urte baino gehiago eman ondoren. Bezeroen mezuek biziki hunkitu dute.
Non lan egiten zenuen denda ireki aurretik?
Etxekoandrea nintzen, baina alabak koxkortu zirenean etxetik kanpo lan egiteko beharra sentitu nuen eta denda hau ireki nuen.
Gargi al zenuen arropa denda irekiko zenuela?
Bai. Izan ere, betidanik moda oso gustuko dut. Hasieran emakumezkoen eta gizonezkoen arropa saltzen nuen, baina emakumezkook gizonezkoek baino askoz ere arropa gehiago erosten dugu. Beraiek denetik dutela esateko joera dute.
Non erosten zenuen dendan saltzen zenuen arropa?
Hasieran Bartzelonara joaten nintzen, Pronto Modara. Parisera ere joaten nintzen, nire ahizpetako batekin. Izan ere, berak Donostian arropa denda bat eduki zuen. Baina bidaiak gogorrak ziren eta dendara etortzen ziren saltzaileekin lan egiten hasi nintzen.
Zein esango zenuke izan dela zure dendako estiloa?
Denetik pixka bat eduki dut. Batzuk adinekoentzako arropa saltzen nuela esaten zidaten, baina ez zen hala. Nire dendara 30 eta 80 urte bitarteko emakumeak etortzen ziren. Inork ez du zahar itxura eman nahi. Ni neu naiz horren adibide. Beti gazteen janzkera gustatu zait. Hori bai, neskatxoentzako arropa ez nuen ekartzen. Izan ere, denok dakigu gaztetxoek arropa non erosten duten.
Zure bezero guztiak Zumarraga eta Urretxukoak al ziren?
Ez. Beste herri batzuetako jendea ere etortzen zen: Bergara, Legazpi, Beasain, Lazkao, Zegama, Antzuola, Azpeitia… Batzuk ospitalera etortzen dira eta ondoren herrira jaisten dira paseatzera, beste batzuei herriz herri ibiltzea gustatzen zaie…
Zertan bereizi da La Muñeca de Trapo denda?
Tratua asko zaindu dut. Kinto afari batean bizilagun batek zera esan zidan: «Sekula ez naiz zure dendara sartu, beharbada batere erosten ez badizut gaizki irudituko zaizulako». Baina sekula ezer erosi ez didan jendeari ez diot inoiz aurpegi txarrik jarri. Aurpegi txarra jarri izan banie, ez ziren berriro. sartuko! Eta dendara sartzen ez zen jendea ere agurtzen nuen. Gauza batek ez du inongo zerikusirik bestearekin.
Zuen lanbidea asko aldatu al da denda ireki zenuenetik?
Bai. Egun eskaintza zabalagoa da. Jendeak modan zer dagoen galdetzen dit eta nik modan dagoena norberari gustatzen zaiona eramatea dela erantzuten diot. Dena dago modan. Eta arropa lehen baino femeninoagoa da. Bestalde, arropaz aldatzea gustatzen zaigu. Dena den, ez nuke lehen baino arropa gehiago erosten dela esango. Izan ere, bidaiatzea, etxetik kanpo jatea… ere asko gustatzen zaigu. Eta ez dago denetarako dirurik!
Negozioa aurrera ateratzea lehen baino zailagoa al da?
Bai. Internet oso lehiakide gogorra da eta, gainera, jende askok ez du herriaren etorkizuna kontuan hartzen erosketak egiterako orduan.
Zer esango zenieke merkatariei?
Borrokan segi dezatela, jendeak erosketak herrian egin ditzan. Tratu ona, opariak, baleak… eskaintzen ditugu. Gehiago ezin dugu egin. Eta dendarik gabeko herri bat oso tristea da. Pentsa herria nola geldituko zen dendari guztiok argiak itzaliko bagenitu.
Zure bezeroak izan direnei zerbait esan nahi al diezu?
Ez dut hitzik. Nire dendara etorri izana eskertu besterik ez. Egun hauetan bidali dizkidaten mezuek asko hunkitu naute. Jaso nezakeen oparirik onena da. Ez nuen uste jendeak horrenbeste maite ninduenik.
Zer esan dizute?
Denda ixteak pena handia ematen diela, profesional handia naizela… Asko hunkitu naiz eta negar asko egin dut.
