Oztopo guztien gainetik
Makina bat traba izan du Ane Barandiaranek softbolean bere bidea urratzeko. Baina, kirol horri dion maitasuna akuilutzat hartuta, guztiak gainditzeko gai izan da. Aurten Valentzian jokatuko den Munduko Txapelketan egoteko ari da lanean.
Lesio larri bat gainditu ostean, aurreko urteko martxoan itzuli zen softboleko zelaietara Ane Barandiaran (Ordizia, Gipuzkoa, 1992). 11 hilabete eman zituen jokatu gabe. Eskuin besoko bizepseko tendoia hautsi zuen 2021eko maiatzaren 8an, eta medikuak lesio arraro bezain larria zela konturatu zirenean —muskulatura osoa sorbaldara igo zitzaion—, urgentziazko ebakuntza bat egin zioten. Hasieran, medikuek esan zioten softbolean jokatzeari utzi beharko ziola, baina aurre egin zion lesioari: «Hain iluna zen egoera batetik ateratzean sekulako poza sentitu nuen». CBS Rivas taldera iritsi eta bi hilabete eskera izan zen hori guztia. Ez zen izan talde berrian hasteko modurik onena.
Iragan urteko otsaileko azken astean bueltatu zen jokatzera, denboraldia hasi aurreko txapelketa txiki batean. Bertan bizitakoa «emozio nahasketa bat» izan zen: «Batetik, pozik nengoen, hainbeste denboraren ostean itzuli, eta partida bat lehiatzeko gai izan nintzelako. Baina, bestetik, pixka bat triste nengoen, lehen nuen mailatik urrun nengoelako». Gimnasioan ordu asko pasatu, eta aurreko denboraldian pixkanaka-pixkanaka erritmoa berreskuratuz joan zen. Denboraldi honetan «bere onena» emateko prest da goierritarra.
Taldeko jaurtitzailea da. Erantzukizun handiko postua da hori softbolean, eta azaroan amaitu zen denboraldian konturatu zen «neurketa garrantzitsuenetan» aritzeko moduan ez zegoela oraindik: «Lehia zailetan ez nintzen aritu. Entrenatzaileak jokalari onenak ateratzen zituenean, ni aulkian geratzen nintzen. Horrek erakusten du ez nengoela oraindik nire mailan». Ez zen urte erraza izan 2022a gipuzkoarrarentzat. Halere, CBS Rivas Madrilgo taldearekin Espainiako Liga eta Kopa irabaztea lortu zuen. Horrek goxatu du apur bat.
Erreportaje osoa Berria.eus webgunean.