«Amets bat bizitzea bezalakoa da hau»
21 urterekin amaitu zitzaion Pello Olaberriari txirrindulari profesional izateko ametsa. Berrasmatu eta aurrena masajista, eta gero kirol zuzendari bezala, txirrindularitzari lotuta jarraitzen du mutiloarrak.
Alemaniako Red Bull-Bora-hansgrohe txirrindulari taldeko kirol zuzendari berria da Pello Olaberria (Mutiloa, 1994). Laino batean da mutiloarra, «amets bat bizitzen». Ekainean egin zion proposamena talde alemaniarrak eta ez zuen bi aldiz pentsatu erantzuna. Austrian dago egun hauetan —bertatik erantzun ditu GOIERRIKO HITZAren galderak— taldearekin eta taldekideekin lehendabiziko harremanak egiten, «urduri baina gustura».
Nolatan suertatu zaizu aukera hau?
Patxi Vila (Bera, Nafarroa, 1975) zuzendaria da Red Bull-Boran eta gertuko pertsona izan dut. 23 urtez azpikoen mailako talde bat atera behar dute orain. Jendea behar zuten eta niri deitu zidaten ekainean. Ez nuen inolako zalantzarik izan. Mundu mailako talde onenetako bat da. Gazteen mailako kirol zuzendaria naiz, baina lehenengo taldean Euskal Herriko Itzuliaren antzeko lasterketak gidatzeko ardura ere izango dut.
Baduzu esperientzia lan hauetan. Euskaltel-Euskadin ere izan dituzu ardura postuak aurretik.
Bai, bi urte eta erdi egin ditut Euskaltel-Euskadin kirol zuzendari postuan. Aurretik, txirrindulari profesional izateari utzi nionean, Alberto Contador Fundazioan ibili nintzen masajista.
Austrian zaude oraintxe, taldea eta taldekideekin lehendabiziko harremanak egiten.
Urriaren 1ean sinatu nuen kontratua. Astearte goizean iritsi nintzen Austriara; Red Bull taldearen babeslea bertakoa da. Hitzaldi eta aurkezpen mordoxka izaten ari gara, agenda bete-betea daukagu. Taldea 170 pertsonek osatzen dugu, talde ikaragarria da. Lehenengo mailako talde bat dauka 30 txirrindularirekin, gazteen beste bi talde ere baditu. Austrian talde guztietako arduradunak gaude, bulegoetan lan egiten dutenak, mekanikoak, zuzendariak… ikaragarria da hemen dagoen jendetza. Larunbatean itzuliko naiz berriz etxera.
«Austrian talde guztietako arduradunak gaude, bulegoetan lan egiten dutenak, mekanikoak, zuzendariak… ikaragarria da hemen dagoen jendetza»
Behin denboraldia hasita, etxetik kanpora ibiltzea tokatu zaizu, ala?
Oraintxe Beasainera joanda nago bizitzera eta handik lan egingo dut. Lasterketetara joan beharko dut, noski. Hegazkin bat hartuko dut dagokidan helmugara, lasterketa egin eta etxera itzuliko naiz. Ikasturte honetan 140 edo 150 bat egun egingo ditut etxetik kanpora. Baina etxean ere lan egin beharra dago, egutegiak prestatzen, txirrindulariekin hitz egiten… 24 ordutan zaude taldearentzako.
Zein da kirol zuzendari batek egin behar duen lana?
Txirrindulariekin etengabeko harremana eduki beharra dago. Txirrindulariei buruz dena jakin behar da, lasterketak prestatu txirrindulari bakoitzaren uneko egoera fisikoaren arabera, proba guztiak ondo aztertu eta ezagutu, taktikak prestatu, txirrindularia ahalik eta gehien motibatu… atzean ikusten ez den lan asko dago. Lasterketa bakoitzean, kirol zuzendariarena da ardura guztia.
Nahi zenuen lekuan zaude orain?
Txirrindulari profesional izateari utzi nionean, argi nuen txirrindularitzari lotuta segi nahi nuela. Lortu dut, eta non, eta horrelako talde batean, maila gorenean. Amets bat bizitzea da hau, nik sekula pentsatuko ez nukeen zerbait da.
«Txirrindularitza ez da bere unerik onena bizitzen ari Gipuzkoan. Beti izan ditugu txirrindulari onak, baina lasterketarik ez badago, ez da talderik egongo eta talderik ezean, ezta txirrindulariak ere»
Nola ikusten duzu txirrindularitzaren panorama, orokorrean?
Urtetik urtera maila gero eta handiagoa da. Gazte guztiek pasa nahi dute goiko taldeetara eta oso profesionalizatuta dago txirrindularitza, gazteenen mailetatik hasita. Ni txirrindularia nintzenean, nahi nuena jaten nuen eta nahi nuenean entrenatzen nuen gazteen mailan, eta hala ere profesionaletara pasatu nintzen.
Goierrin ere badira lehenengo mailan dabiltzan txirrindulariak.
Gorka eta Ion Izagirre beti nire erreferenteak izan direnak eta lagun handiak. Alex Aranburu ere bai, beti nire aurkari eta lagun ona. Gorkak txirrindularitza utzi du eta pena handia ematen dit. Ion eta Alexek jarraitzen dute maila gorenean, lan gogorra egiten dute eta horri esker, hor goian jarraitzeko aukera dute.
Nola ikusten duzu euskal txirrindularitzaren etorkizuna?
Txirrindularitza ez da bere unerik onena bizitzen ari Gipuzkoan. Beti izan ditugu txirrindulari onak, baina lasterketarik ez badago, ez da talderik egongo eta talderik ezean, ezta txirrindulariak ere. Hemengoek kanpora atera beharko lukete, baina denentzat ez da posible. Pena handi bat da.