Lurrean behar ditugu gutxieneko beharrak estalita, ez gero zeruan
Jakin dut Eusko Jaurlaritzako agintariak pentsiodunen erakunde batzuekin bildu direla: Agijupens, Nagusiak… Pentsatu nahi dut benetako hobekuntzak planteatuko zituztela pentsiodunontzat; oraingoz, pandemiari aurre egin ahal izan diogunarentzat. Bereziki, eguneroko bizitza konponduta ez daukaten eta oraindik gaizki pasatzen duten adinekoentzako hobekuntzak eskatuko zituztela. Benetan espero dut gutxieneko pentsioak 1.080 euroraino osatzeko eskatuko zutela. Bilera horretako parte hartzaileren batek askotan adierazi du hori epe luzera lortu beharreko helburua dela.
Nik baieztatzen diot utzi dizkiguten milaka pentsiodunei ez zaiela pentsioa igo behar, ez dutela beharrezkoa. Baina beste milaka eta milaka batzuek, orain, gutxieneko beharrak aseta izan behar dituzte, linboan, lurrean, ez gero zeruan. Baina baita ere planteatzen dut: hitz egingo ote zuten egoitzetako eta mendekotasuneko zerbitzua berriz ere esku pribatuetan ez uzteaz? Zainketak eta lan eskubideak duinak izateaz? Boluntarioen, elikagai bankuen, Caritasen, Gurutze Gorriaren eta abarren laguntzetatik gaizki bizi diren milaka herritarrez hitz egingo ote zuten? Agintariei beren erantzukizunak beren gain hartzeko eskatuko ote zieten?…
Bitartean, gure lurraldeko herri askotan, pentsiodunok zain egongo gara, kaleetan, plazetan astelehenetan. Gure eskubideak eta zahartzaro duina defendatuz eta eskatuz, maila guztiak errespetatuz; izan ere, esan dudan bezala, denok bizi nahi dugu, duintasunez orain, linboan, lurrean, ez gero zeruan; han ez da beharrezkoa, Jaunak dena ordaintzen baitu.
