Elkartasuna Arcelor Mittaleko langileekin
Ibon Artola • Euskal Herria Sozialistako kidea Arcelor Mittal-en helburua are gehiago aberastea da, langileak pobretzearen kontura. Horretarako, mahai gainean jarri ditu %34ko soldata murrizketa, soldaten izoztea 2015 arte, lan orduen handitzea 96 ordutan (12 egun gehiago) eta antzinatasunaren eta beste eskubide batzuen suntsitzea. Gainera, beren proposamena onartzen ez bada, lan erreformak ematen dizkien aukerak indarrez inposatuko dituztela mehatxatzen dute. Horren aurrean, Euskal Herria Sozialistak babes osoa eman nahi die Arcelor Mittaleko langileei eta antolatu dituzten mobilizazioei. Zerbaitetarako balioko dute enpresak planteatutako eraso guztiek? Zenbat kontzesio gehiago egin behar dituzte langileek? Ezerk ez du ematen nahikoa. Ez dago azkeneko sakrifiziorik, enpresak beti aurkitzen du langileen lepoa estutzeko arrazoi berriren bat. Etengabeko xantaiarekin, beste modu batera irentsaraztea oso zaila izango liratekeen lan baldintzak inposatu nahi dituzte. Horregatik, sindikatuek atzerapauso bat suposatuko lukeen edozein akordiori ezezkoa eman behar diotela uste dugu, zeren horrek ez luke balioko enpresaren erasoak geratzeko, are gehiago harrotzeko baizik. Posible da erasoa geratzea, langileen arteko batasun handienarekin. Borrokan lagileen batasun handiena lortzeko, oinarrizkoa da Batzar Orokor bateratuak antolatzea, langileek mobilizazio eraginkorren plan bat erabakitzeko eta bozkatzeko. Egia da borroka ez dela erraza, enpresa gogor doala eta langileak asko jokatzen ari direla. Baina, batzuk behin eta berriro sinetsarazi nahi [...]
Ibon Artola • Euskal Herria Sozialistako kidea
Arcelor Mittal-en helburua are gehiago aberastea da, langileak pobretzearen kontura. Horretarako, mahai gainean jarri ditu %34ko soldata murrizketa, soldaten izoztea 2015 arte, lan orduen handitzea 96 ordutan (12 egun gehiago) eta antzinatasunaren eta beste eskubide batzuen suntsitzea. Gainera, beren proposamena onartzen ez bada, lan erreformak ematen dizkien aukerak indarrez inposatuko dituztela mehatxatzen dute. Horren aurrean, Euskal Herria Sozialistak babes osoa eman nahi die Arcelor Mittaleko langileei eta antolatu dituzten mobilizazioei.
Zerbaitetarako balioko dute enpresak planteatutako eraso guztiek? Zenbat kontzesio gehiago egin behar dituzte langileek? Ezerk ez du ematen nahikoa. Ez dago azkeneko sakrifiziorik, enpresak beti aurkitzen du langileen lepoa estutzeko arrazoi berriren bat. Etengabeko xantaiarekin, beste modu batera irentsaraztea oso zaila izango liratekeen lan baldintzak inposatu nahi dituzte. Horregatik, sindikatuek atzerapauso bat suposatuko lukeen edozein akordiori ezezkoa eman behar diotela uste dugu, zeren horrek ez luke balioko enpresaren erasoak geratzeko, are gehiago harrotzeko baizik.
Posible da erasoa geratzea, langileen arteko batasun handienarekin. Borrokan lagileen batasun handiena lortzeko, oinarrizkoa da Batzar Orokor bateratuak antolatzea, langileek mobilizazio eraginkorren plan bat erabakitzeko eta bozkatzeko. Egia da borroka ez dela erraza, enpresa gogor doala eta langileak asko jokatzen ari direla. Baina, batzuk behin eta berriro sinetsarazi nahi dutenetik urrun, enpresa ez da ahalguztiduna, langileok indarra dugu, asko, ondo erabiltzen bada.
Beharrezkoa da berehala greba eta mobilizazioen egutegi argi bat antolatzea, langileei konfiantza emateko beren indarretan. Baina, guztiaren gainetik, beharrezkoa da lehen unetik gatazka kanporantz ateratzea, eta elkartasuna eta batasuna bilatzea Europako Arcelor Mittaleko beste fabrikekin, eta Goierrin eta Euskal Herrian borrokan ari diren sektore guztiekin (Corrugados, Cementos Lemona, Guardian, Gamesa…). Arcelor Mittalek zatiketa eta beldurra erabiltzen baditu langileak beren artean aurrez aurre jartzeko, langileek batasunaren eta elkartasunaren alde egin behar dute apustu. Egoera honetan, Arcelor Mittaleko borroka milaka langilerentzako erreferentzia puntu bihur daiteke azkartasunez. Hori gertatzen bada, enpresak jasan beharko lukeen presioa ikaragarria izango litzateke eta beren planak atzera botatzea posible izango litzateke.
Murrizketen, kaleratzeen edo itxieraren mehatxuen aurrean beharrezkoa da alternatiba argi bat defendatzea: enpresaren birnazionalizazioa langileen kontrolpean. Inoiz baino gehiago, egin daitekeen sindikalgintza errealista bakarra gure eskubideak defendatzeko mobilizazioan eta langileen batasunaren indarrean oinarritzen dena da. Zentzu horretan, irailaren 26ko greba orrokorra izan zen moduan, oso garrantzitsua izango da azaroaren 14koan parte hartzea. Europa mailako greba eta borroka eguna izango da eta kontinenteko langileok aukera izango dugu gure ahotsa bateratuta altxatzeko enpresari handien eta bankarien erasoen aurka.
